کد مطلب:270721 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132

جهت یابی انسان توسط حضرت مهدی
در آخر الزمان، عصری كه هر كس امام خویش است و در خود بی نیازی را احساس می كند، و برای خود آرایی را می تند، و معیار هدایت و رشد را خواست و هوای خویش می پندارد، و مغرورانه خود را محور همه ارزش ها و هدایت ها قلمداد می كند، و هر میزان و معیار دیگری را منكر است، و خود را در مرحله ای از عقلانیت احساس می كند كه در نهایت با تن دادن به شورا و دمكراسی، مدّعی پاسخ گویی همه سؤالات بایگانی شده تاریخی انسان است. او غیر از خواست و هوای خویش چیزی را نمی بیند، و اگر معیار و میزان مستقلی به نام هدایت و رشد باشد، آن را به چهار دیواری هوس خود برمی گرداند.

در چنین عصرِ خود محوری، اولین كار حجّت خدا در هنگام ظهور، جهت دادن به انسان و شكستن حصار هوس و هدایت خواسته های او بر اساس میزان فراگیر الهی است. آدمی با عرضه كردن خواهش های خود به چراغ هدایت، حركت خود را در مسیر هدایت الهی قرار می دهد، همان چیزی كه غبار ظلمت زمانه او را از آن بازداشته بود. تا دیروز آدمی در سرگردانی و حیرانی، علامت ها و آیات هدایت را با خود می چرخاند، ولی امروز كه حجّت و خورشید هدایت طلوع كرده، آدمی خود را با عرضه كردن بر نشانه های هدایت از حیرت می رهاند;

«یعطف الهوی علی الهدی اذا عطفوا الهدی علی الهوی»

«هواهای نفسانی را به متابعت هدایت الهی باز می گرادند، در روزگاری كه هدایت الهی را به متابعت هواهای نفسانی در آورده باشند».